Vizyonda 2. haftasında ve son derece sınırlı bir gösterime tabi olan filmde Panahi bir önceki filmi Taksi Tahran'daki gibi yine şoför koltuğunda İran toplumundan kesitler sunuyor. Bu kez konservatuvarda okumasına izin verilmeyen genç bir kızın kendisine gönderttiği intihar videosuyla başlayan film, Panahi ve ünlü oyuncu Behnaz Jafari'nin bu genç kızı arayışlarını konu ediyor. Bir Azeri köyüne uğruyorlar (sanıyorum ki Panahi'nin kendi köyü burası). Burada yönetmen bizi geleneksel bir hayata götürüyor ama bir gezinti filmi olduğu için hiçbir kişi ya da konunun üzerinde uzun uzadıya durmuyor köydeki hayatın işleyişine dair küçük anları gösteriyor. Mesela iki aracın geçemeyeceği o kadar dar bir yol var ki bu yolu büyütmek için çabalamaktansa korna kanunu diye bir şey icat etmişler. Köylüler bir yandan oyuncu Jafari'ye ilgi gösterirlerken kendi içlerinden oyuncu olmak isteyene aynı ilgiyle yaklaşmıyorlar. Her ne kadar yüzünü göremesek de devrim öncesinde de benzer biçimde baskılanmış bir kadın oyuncu ve bugünkü baskı altındaki genç kız ile İran'da oyuncu olma başarısı göstermiş Jafari, filmdeki '3 Yüz'ü oluşturuyor olsa gerek. Yer yer ince bir mizahın da sezildiği filmi ben biraz dağınık ve muğlak buldum, devrim öncesindeki kadın oyuncu laf arasında birkaç kez konu ediliyor ama ne hikmetse filme adını verecek kadar yer ediyor. Mesela afişte de görebileceğimiz ressam olmak isteyen bir kadın var filmde, ve tek bir sahnede bahsi geçiyor, neyin nesidir anlayana aşk olsun?
Yıldız: * *
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder